Losse onderdelen…

En dan is het alweer juli! Wat gaat de tijd toch snel: het is alweer twee maanden geleden dat ik de Dam tot Dam rit gereden heb. Een prachtige rit en erg gezellig met andere kitcar bezitters. Ook voor het eerst een langere rit op de snelweg gemaakt; in de ochtend was het nog erg fris en de motor kwam maar net op temperatuur maar reed toch netjes 110 km/u. Op de terugweg ging het nog beter en gaf de GPS aan dat ik 123 km/u reed; de motor was nu goed warm gereden en de temperatuur was in de middag gelukkig wat hoger dan in de ochtend.
Dan heeft de auto ook nog last gehad van losse onderdelen: op een middag na een rit duw ik de auto de garage in en hoor een vreemd geluid wat erger wordt als ik de auto aan de achterkant inveer. Bij controle van de vering bleek dat de schokbrekerbout rechtsachter bijna uit de draagarm was getrild. Dat was even schrikken, meteen alles even losgemaakt en gecontroleerd of het schroefdraad niet beschadigd was. Gelukkig geen schade en na het schoonmaken heb ik alles weer goed vast gezet. Vervolgens heb ik natuurlijk ook de andere drie schokbrekers gecontroleerd en deze zaten nog goed vast.
De week daarna tijdens een rit hoorde we een bonkend geluid, en ook weer rechtsachter. Het geluid was afhankelijk van de snelheid, dus kon het niet de schokbreker zijn. We waren gelukkig bijna thuis. Op de oprit het achterwiel gedemonteerd en toen was het duidelijk waar het vandaan kwam; de moeren van de flens waren los gekomen. Gelukkig was ik er vlug genoeg bij en heb ik alles weer vast gezet met een momentsleutel.
Vorige week, tijdens een mooi ritje over de dijken, hoorde en zag ik iets van de auto vallen, natuurlijk direct gestopt en proberen het deurtje te openen. Meteen was duidelijk wat ik verloren was: de deurklink… dat was toch wel een tijdje zoeken in de berm voordat we alle onderdelen gevonden hadden! Weer thuis heb ik de deurklink weer gemonteerd en het boutje voorzien van loctite. Ook de bijrijders kant heb ik meteen gedaan aangezien hier ook de klink wat los zat.

En tenslotte: eindelijk heb ik de tijd genomen om de vloerbedekking in de auto te maken. Toch een flinke klus aangezien eerst de stoelen en het hulpframe eruit moeten om daarna de vloerbedekking te plaatsen en passend te maken. Het zoeken en maken van de gaten voor het hulpframe was een lastig klusje, maar het is gelukkig wel goed gelukt. Ziet er strak uit!

Dit bericht is geplaatst in Rijden Castellette. Bookmark de permalink.